Donderdag 31 oktober 2024 vierden we het 25-jarig jubileum in Theater Orpheus in Apeldoorn met een middag waarin kunstenaars en professionals met elkaar spraken over kunst in de openbare ruimte en we onze publicatie Wilhelminaring vijfentwintig jaar presenteerden.

Onder leiding van Jasper van der Graaf, directeur ACEC, gingen professionals en kunstenaars, verdeeld over drie panels, in gesprek over kunst in de openbare ruimte: de rol van de bemiddelaar tussen opdrachtgever en kunstenaar, de functie van kunst in de openbare ruimte en de eisen die gesteld worden aan de kunstenaar op technisch en ook administratief gebied. De kunstenaars vroegen aandacht voor ruimte voor het experiment. Panelleden waren: Gabi Prechtl, Jan van IJzendoorn, Bas Fontein, Maartje Korstanje, Edo Dijksterhuis, Mieke Conijn, Pip Passchier, Lucas Sloot, Martinus Papilaja en Jakob van Klinken.

Edo Dijksterhuis las een fragment voor uit zijn essay Laat duizend beelden bloeien dat hij schreef voor de publicatie Wilhelminaring vijfentwintig jaar. In zijn essay verbindt Dijksterhuis de Wilhelminaring aan de ontwikkeling van kunst in de openbare ruimte in Nederland en schetst hij de unieke positie van de Wilhelminaring in kunstprijzenland. Tegelijkertijd daagt Dijksterhuis de Wilhelminaring én Apeldoorn uit om juist te breken met de traditie van deze kunstprijs om zo de weg vrij te maken voor een glorieuze toekomst van Apeldoorn als dé beeldhouwstad van Nederland. Dijksterhuis leest tijdens de middag een fragment voor uit zijn essay en jaagt daarmee de discussie aan.

Publicatie Wilhelminaring vijfentwintig jaar

Peter Messerschmidt, wethouder Cultuur Apeldoorn, ontving het eerste exemplaar van de publicatie Wilhelminaring vijfentwintig jaar uit handen van Corrie van der Veen, voorzitter stichting Wilhelminaring. Wethouder Messerschmidt benadrukte het belang van de Wilhelminaring en werken van de winnaars in het Sprengenpark.  

Het boek Wilhelminaring vijfentwintig jaar geeft een overzicht van de winnaars van de Wilhelminaring en hun beelden in het Sprengenpark in Apeldoorn, de speciaal voor de winnaars ontworpen ringen, de gedichten en de tentoonstellingen die de winnaars sinds 2015 krijgen in CODA Museum Apeldoorn.

Afbeelding – omslag publicatie Wilhelminaring vijfentwintig jaar
Auteurs – Edo Dijksterhuis, Corrie van der Veen, Peter Messerschmidt, Carin Reinders, Judith van Beukering, Marie Jeanne de Rooij
Vormgeving studio frederik de wal
Fotografie Studio Gerrit Schreurs

Over de prijs

De Wilhelminaring is een landelijke oeuvreprijs die sinds 1998 elke 2 jaar wordt toegekend aan een vooraanstaand Nederlandse beeldhouwer. Het is een van de belangrijkste kunstprijzen in Nederland. Met deze prijs wordt aandacht gevraagd voor de Nederlandse beeldhouwkunst. De prijs bestaat uit een speciaal ontworpen ring, de Wilhelminaring, een gedicht, een tentoonstelling in CODA Museum Apeldoorn en een opdracht voor een werk in het Sprengenpark in Apeldoorn.

Bestuur

Het bestuur wordt gevormd door: Corrie van der Veen (voorzitter), Marie Jeanne de Rooij (vice-voorzitter), Detlev Cziesso (penningmeester), Veronica Haarsma (secretaris), Judith van Beukering, Peke Hofman en Mieke van der Star.

Lees meer over de organisatie, beleid en activiteiten van Stichting Wilhelminaring

Geschiedenis

De Wilhelminaring is geïnspireerd op de Kaiserring. Deze ring wordt jaarlijks in het Mönchehaus Museum Goslar (D) uitgereikt aan een internationaal beeldend kunstenaar. Henry Moore nam deze ring in 1975 als eerste in ontvangst. In 1998 is de Wilhelminaring voor het eerst uitgereikt aan Joop Beljon in Paleis ’t Loo in Apeldoorn. Dit gebeurde tijdens de viering van het 100-jarige jubileum van de inhuldiging van Wilhelmina als koningin op 6 september 1898.

Water en Vuur

Als één van de bedenkers van de beeldhouwprijs leek het Karla de Boer-Gilberg (1941-2024) waardevol om aan bekende Nederlandse dichters te vragen met een gedicht bij een beeld in de openbare ruimte de beeldhouwers te eren. Dit heeft geresulteerd in de unieke serie Water en Vuur. Bekende Nederlandse dichters schreven een gedicht bij een beeld in de openbare ruimte dat hen inspireerde. Ook de vormgeving is uniek: met het handschrift van de dichter dat op transparant papier over de foto van het beeld valt.